Walk like an Egyptian

Tijdens een stop-over van een paar dagen in Singapore waren we in de gelegenheid om het Glencore kantoor te bezoeken en een paar van Nicole's oud-collega's te zien. Sebastiaan heeft nu een veel beter idee van wat "naar kantoor gaan" precies betekent. Hij werd door Stella en Christina aardig in de watten gelegd met pakjes drinken, koekjes en lolly's (zie foto). Helaas was Singapore helemaal in de ban van de "haze" oftewel de nevel die het gevolg is van de bosbranden in Indonesië en die niet echt goed schijnt te zijn voor je gezondheid. Blijkbaar was dit een van de ergste ooit. Slechte timing voor ons maar nog veel vervelender voor alle inwoners van Singapore, Maleisië en Indonesië, die hier elk jaar last van hebben.

Onze eerste indruk van Cairo nadat we om 5 uur 's ochtends zijn geland (ideale tijd trouwens) en naar ons hotel worden gereden is: spuuglelijk. De aankomst in ons hotel is ook bijzonder te noemen. De gedateerde lift brengt ons tot verdieping elf en een half voordat hij hakkelend en steunend tot stilstand komt. De deur gaat open en we zien 2 paar in slippers gestoken voeten onder djellaba's (hier galabeya genaamd) waarvan een van de eigenaren ons zegt de bagage door de opening af te geven. Wijzelf moeten eerst weer een verdieping naar beneden voordat we naar boven kunnen.

Onze tweede en derde indruk van Cairo zijn nauwelijks beter. Al heeft het uitzicht vanaf ons balkon op de 12de verdieping over de beige gezandstraalde gebouwen met stenen, puin en schotels op het dak wel een zekere charme. Een wapperende spijkerbroek aan de waslijn, een vrouw met een fleurige hoofddoek op het dakterras, toeterende auto's. Maar naar Cairo kom je natuurlijk vooral voor een bezoek aan Toetanchamon en de piramides van Gizeh. En daarin worden we niet teleurgesteld.

Het Egyptische Museum, thuis van het bekende masker van Toetanchamon, is net zoals de rest van Egypte, chaotisch. En helaas ook zonder airco, en dat bij 35 graden. De ruimtes staan overvol met schatten uit de oudheid, jammer genoeg niet altijd met een duidelijke beschrijving van waar je nu precies naar aan het kijken bent. Met onze reisgids in de hand en af en toe een beetje meeluisteren met de gids van een tourgroep komen we een heel eind. En dan arriveren we bij de schatkamer van Toetanchamon. Toetanchamon was eigenlijk helemaal geen bijzondere farao. De reden dat iedereen van hem gehoord heeft ligt in het feit dat de spullen uit zijn schatkamer zo goed bewaard zijn gebleven. We mochten geen foto's nemen, dus jullie moeten maar van ons aannemen dat het volledig gouden masker en de twee tentoongestelde sarcofagen adembenemend mooi zijn.

Egypte is de laatste jaren niet echt heel positief in het nieuws. De opstanden van 2011 en 2013, de tweede nieuwe president in korte tijd, corruptie, onrusten in de grensgebieden en het neerschieten van een busje met toeristen in de woestijn door het leger. We waren benieuwd wat wij hiervan zouden merken en of we ons wel veilig zouden voelen. Bij het Tahrirplein (waar de opstanden plaatsvonden) staan nog (steeds?) barricades van prikkeldraad klaar om ingezet te worden. Ook is bij alle toeristische attracties (zwaar) gewapende bewaking aanwezig, maar dat was misschien altijd al zo.

Het grootste verschil zit simpelweg in het feit dat er zo weinig toeristen zijn. In ons hotel in Cairo zijn we 2 dagen lang de enige gasten (kan ook door die lift komen natuurlijk) en bij de piramides van Gizeh, de nummer 1 attractie van Egypte, staan we met een handjevol toeristen. Tijdens onze Nijl cruise (klinkt luxer dan het is - maar nog steeds zeer aangenaam) horen we dat er van de 250 boten nu maximaal 10 varen. De rest ligt werkeloos langs de oevers te wachten. Voor ons is het erg relaxed rondkijken en foto's maken maar voor de Egyptenaren die van het toerisme leven zijn het zware tijden. Hierdoor zijn de overgebleven verkopers van allerlei nutteloze toeristenprullen een stuk volhardender geworden. Over de parlementsverkiezingen vanaf medio oktober zei onze chauffeur Mohammed dan ook dat de uitkomst de meeste Egyptenaren niet interesseert. Het enige waar ze mee bezig zijn is om te zorgen dat er 's avonds eten op tafel komt.

Na een bezoek aan allerlei architectonische hoogstandjes uit de oudheid zoals Abu Simbel helemaal in het Zuiden van Egypte, de piramides van Gizeh bij Cairo en de Vallei der Koningen in Luxor tolt ons hoofd van de Egyptische mythologie en namen zoals Osiris, Horus, Hathor, Isis en Sobek. We brengen een bezoek aan een Nubisch dorpje langs de Nijl. Nubiers zijn een volk die leven in het Zuiden van Egypte en het Noorden van Sudan. Ze zijn een stuk donkerder van kleur dan Egyptenaren en houden er wat aparte gewoonten op na. Zo houden ze krokodillen als huisdier en hangen ze een opgezette krokodil boven de deur voor geluk. De huizen zijn er allemaal vrolijk geverfd en zijn vaak met een rond dak gebouwd om koele lucht makkelijker te kunnen laten circuleren. Verder maken we een ballonvaart boven de westoever van Luxor, waarbij we heel mooi de overgang van de groene Nijldelta naar de onherbergzame woestijn kunnen zien. En en passent ook nog over wat tempels heenvliegen.

Om onze Egypte ervaring en eigenlijk onze hele wereldreis af te sluiten gaan we hierna nog een week all-inclusive (met glijbanen!) aan de rode zee. Snorkelen, boekje lezen, dutje doen, eten, drinken..... en mentaal voorbereiden op de thuiskomst en het einde van ons avontuur.

-----------------------------------------------------------------------

During a stop-over of a couple of days in Singapore we had the opportunity to visit the Glencore office and meet some of Nicole's former colleagues. Sebastiaan now has a much better understanding of what the concept "going to the office" means. He was spoiled by Stella and Christina, who gave him something to drink, cookies and lollipops (see picture). Unfortunately Singapore was suffering quite badly from the haze, which is a direct consequence of the forest fires in Indonesia and does not seem to do any good to your health. Apparently this was one of the worst ever. Bad timing for us but a lot worse for all the people living in Singapore, Malaysia and Indonesia, who have to suffer through this every year.

Our first impression of Cairo after our 5 am arrival (great time by the way) being driven to our hotel is: apalling. The arrival at our hotel is quite special in itself. The outdated elevator brings us to floor eleven and a half and then comes to a halt while making squeaky and rattling noises. The door opens and we face 2 pairs of slippered feet beneath djellaba's (actually called galabeya here) of which the owner tells us to hand him our luggage. We then have to go down a floor ourselves before we manage to go up again.

Our second and third impression of Cairo are hardly any better. Although the view from our 12th floor balcony on the sandblasted buildings with rocks, rubble and satellite dishes on the roofs has a certain charm. Wavy jeans on a clothesline, a woman with a colourful headscarf on the rooftop, honking cars. But of course Cairo is visited mainly for Tutankhamun and the piramids of Giza. And in both of these we will not be disappointed.

The Egyptian Museum, home of the burial mask of Tutankhamun, is like the rest of Egypt, chaotic. And unfortunately without airconditioning, while it is 95 degrees outside. The rooms are packed with antiquities but a clear description of what you are looking at is often missing. With our travelguide in hand and listening in to some of the guides walking around gets us pretty far. And then we arrive at the treasury of Tutankhamun. Tutankhamun was not a special pharaoh at all. The reason everyone knows his name lies in the fact that the artifacts from his tomb were found in such good condition. We were not allowed to take any pictures, so you have to take our word when we say that the solid gold mask and the 2 sarcophagi on display are breathtakingly beautiful.

Egypt has not received much positive media coverage in the past few years. The riots of 2011 and 2013, the election of a new president twice in a short period of time, corruption, disturbances in the border area and the shooting of a van with tourists in the desert by the police. We were anxious to find out how much we would notice of this and if we would still feel safe. Near the Tahrir square (where the riots took place) there are (still?) barb wired barricades ready to be used. Also every tourist attraction is heavily guarded and armed, but then again maybe that was always the case.

The biggest difference can simply be found in the number of tourists. In our hotel in Cairo we were the only guests for 2 days (this could have been caused by that elevator as well of course) and when visiting the piramids of Giza, the number 1 sight in Egypt, there were only a handful of other tourists. During our Nile cruise (which sounds fancier than it really is - but which was still very pleasant) we heard that of the 250 boats in total only 10 were sailing at the moment. The other boats await better times along the banks of the river Nile. For us it is great that we can easily move around and take pictures but for the Egyptians depending on tourism times are tough. As a consequence the remaining sales people are more persistant than ever to sell you their needless tourist junk. When mentioning the upcoming elections mid October to Mohammed, our driver in Cairo, he confirmed this by saying that most Egyptians don't care who wins because they are too busy making sure there is food on the table.

After visiting different architectonical highlights from the ancient times such as Abu Simbel in the South of Egypt, the piramids of Giza near Cairo and the Valley of the Kings in Luxor our heads are spinning with all the Egyptian mythology and names such as Osiris, Horus, Hathor, Isis en Sobek. We then visit a Nubian village along the Nile. Nubians are a people who live in the South of Egypt and the North of Sudan. Their skin is much darker than that of the average Egyptian and they have a few special customs. Such as keeping crocodiles as pets in their courtyard and putting a stuffed crocodile over the doorway for good luck. The houses are all painted in cheerful colours and have been built with a domed roof for better circulation. Also we go ballooning over the westbank of the river Nile, which allows us to see the transition from the green Nile valley to the inhospitable desert really well. On the way passing a couple of temples as well.

To properly end our Egyptian experience and actually our entire journey we will now go for an all-inclusive week at the red sea. Snorkelling, reading a book, taking a nap, eat, drink and ............ mentally prepare to go home and for our adventure to be truly over.